انت حياتي الفصل الاول بقلم ساره مجدي
قائله
ساعتها ابويا قرر نرجع على هنا ... وقال لامى انها تنسى حكايه الميراث دى وربنا يغنينا بعيد عنه
اخر كام سنه قفل عليا اوووى منعنى من الخروج لوحدى .. ومكنتش عارفه السبب
بس دلوقتى ممكن اخمن انه شاف حسن عندك فى الورشه
عاد الصمت مره اخرى حتى قال حسن
رحاب انا اسف على كل الى عمله ابويا .. بس خلاص هو ميجوز عليه دلوقتى الا الرحمه ... اتمنى انك تسامحيه
ربنا يرحمه و يسامحه .
ربت سلطان على يد رحاب .. وقال بمرح حتى يكسر حده ذلك التوتر
طيب ايه مفيش عشا النهارده ولا هنام خفيف
ضحكت بطه بصوت عالى وقالت
نوم خفيف ايه ده احنى طلعنا عيله من زمان واحنى منعرفش ... تعالى يا اخت جوزى تعالى تعالى
ضحك حسن وسلطان بصوت عالى وقال حسن مصححا
بنت عمتى مش اختى
شړ ورفعت حاجبها الايسر وقالت
اختك يا حسن ولا مش اختك
اختى طبعا ده حتى راضعين على بعض
عم الضحك المكان ووقفت رحاب وتوجهت هى وبطه الى المطبخ لتجهيز العشاء
ربت سلطان على قدم حسن قائلا
مبقتش بس جوز اختى ... بقيت كمان اخو مراتى
ظل حسن صامت وينظر الى الارض فى خجل واضح وقال بعد بعض الوقت
انا مكسوف منها اوى يا سلطان ... ومش عارف ازاى ابويا قبل انه ياخد ميراث اخته ... بس اوعدك يا سلطان ده دين فى رقبتى ... هعمل كل الى يلزم علشان ارجعلها حقها .
وموضوع الميراث ده هكلم فيه رحاب وارد عليك ... بس المهم اوصل رحمك وصلح علاقتك ببنت عمتك ده المهم حسسها انك اخوها وفى ظهرها .
اومئ حسن بنعم وقال
انا بجد اطمنت جدا دلوقتى عليها ... انت راجل حقيقى يا سلطان ... وهتحميها وهتعوضها عن اى حاجه وحشه حصلت معاها .
الفصل الثانى عشر
انتهت السهره سريعا .. وقف حسن قائلا
هنروح احنى بقا يا سلطان الوقت اتاخر .. وانت جاى من الورشه تعبان ... وانا عندى شغل الصبح بدرى
اجابه سلطان وهو يربت على كتفه قائلا
كان يقصد توصيل رساله الى الواقفه بجانبه كطفله تائهه
اكد حسن على كلامه وهو ينظر لرحاب قائلا
وابتسم اليها وهو يغمز لسلطان ... واكمل قائلا
ولو سلطان زعلك فى يوم اوعى تخافى ليكى اخ يقف قدامه ... ويجبلك حقك
تدخلت بطه مدافعه عن اخيها قائله
ضحك الجميع على ذلك التحول .... كيف تحولت بطه من اخت وصديقه لرحاب ... الى عمه اخت الزوج صعبه
شاركتهم بطه الضحك وقالت
هو انا صحيح بعتبرك اختى ... لكن سلطان مش بس اخويا لا ده بويا وامى وسندى وحمايتى ... ربنا يخليهولى هو حسن يارب
عاد الضحك من جديد ... والقى حسن السلام وخرج تتبعه بطه فى سعاده
اغلق سلطان الباب والټفت الى رحاب الواقفه بصمت وسارحه بحزن شديد
ربت على يدها وقال
مالك بس ايه الى مدايقك كده فهمينى .
ظلت تنظر الى يدها المختفيه يده وقالت
هتصدقنى. لو قلت معرفش انا خاېفه من ايه .
تنهدت بصوت عالى ... واطرقت براسها فى اسى واكملت قائله
ابويا عمره ما حكالى ايه الى. حصل بين امى وخالى .... انا الى سمعت امى وهى بتحكى ... وكنت صغيره .. خاېفه اكون فهمت غلط ... حسن باين عليه طيب ... بس مش عارفه ليه خاېفه منه .
كان كلامها الغير مرتب يدل على توهان عقلها فى افكار كثيره ... و ذكريات اكثر .. اراد منها ان ترتاح حتى تستطيع التفكير بهدوء وعقل
فتقدم من وقفتها ومازالت يدها بين يديه قائلا
ارتاحى وبكره ربنا هيحلها ... وبعدين انت النهارده تايهه بسب المفاجئه الى حصلت دى .. ادى لنفسك فرصه تهدى وتفكرى بعقل ... وانا معاكى ... مټخافيش
رفعت نظرها اليه قائله فى رجاء
عارفه انى بتقل