روايه سادين ورعد بقلم اسماعيل موسى

مننا ولا عمرها هتكون كده وامشى من قدامى دلوقتى عشان متعصبش عليك
رعد طلع بسرعه على غرفة سادين كانت واقفه على السلم بكامل هدومها ونقابها والنجار شغال فى الباب
وقف رعد جنب سادين مش عارف يقول ايه وسادين منطقتش
كان فيه كلام كتير على لسانه لكن منطقش ولا حرف
كان عارف انه طلع صغير اوى قدام سادين وانها حذرته من الحجات دى لكن وقوفه فى وجه والدته امر ميقدرش يتخيله
النجار خلص شغله سادين دخلت غرفتها وقفلت الباب
رعد مم ورا الباب انا اسف يا سادين متزعليش من والدتى
سادين انت عارف الحقيقه كلها وانى مليش ذنب فى إلى حصل عصبية والدتك وتجنيها عليا مش مقبوله ومش هسمح بيها مره تانيه

والدتك مدت ايدها عليا بس انا انسانه متربيه واحترمت القرابه
احترمت انك زوجى حتى ولو على الورق.
سادين منطقتش ولا كلمه بعدها بعدت عن الباب وعرف رعد ان النقاش خلص
للمتابعه صفحة الكاتب باسم اسماعيل موسى 
نزل رعد قعد مع والدته كان بيفرك فى ايده بتوتر وشاهنده حاطها تحت عنيها بتابعه
ماما انتى ضربتى سادين ليه
شاهنده بعصبيه الكدابه بنت الك.
هى قلتلك كده 
انت عارف انى أرقى من كده ومش ممكن انزل بمستواى للحاجات دى
البنت دى كدابه ومن النهرده هتتعامل معاملة مختلفه انت لازم تطلقها
احنا مش خلاص خدنا الفلوس
رعد خدنا الفلوس لكن فيه اتفاق بينى وبين سادين وسادين ما اخلتش بالاتفاق
انت عبيط يا رعد اسمع انا الكبيره هنا انا الى اقرر متنساش انى ربيتك وكبرتك وحميتك من ايد أهلها إلى كانو عايزين ېقتلوك عشان ياخدو فلوس باباك كانو فاكرين ان موتك هيضمنلهم التركه
لكن انا سفرتك برة البلد
بكت شاهنده بحرقه انت متعرفش أهلها عملو فى ايه ابوها خاصه بهدلنى يا رعد كان بيكرهنى بيحاربنى بيحرض والدك يطلقنى
انا فضلت عمر من غير ما اخلف
وكلهم كانو عايزين والدك يتخلص منى
الكاتب اسماعيل موسى 
انت الحاجه الحلوه إلى انتظرتها كتير ياريت متكسرنيش انت كمان زيهم
رعد مش بيفتكر والده ابدا لما توفى كان لسه صغير كل إلى فاكره ان والد سادين ووالدتها م١تو بعد والده بشهر
والدته بالنسبه ليه كل حاجه فى الدنيا
رعد قرب من شاهنده متزعليش يا ماما ارجوكى متعيطيش لو كانت كدبت يبقى نالت إلى تستحقه
لازم نتخلص منها بسرعه يا رعد وتتجوز تلا معاذ الشمرى بيغير رأيه بسرعه جدا
طيب يا ست الكل ممكن نصير شويه اول ما الشركه تقف على رجليها اوعدك انى أطلقها مهما كانت العواقب
____________
شوفتى شاهنده عملت ايه قالت هند إلى بتابع شاهنده بتبكى فى حضڼ رعد
انا اول مره اشوفها بتكبى
اميره الخادمه! دى دموع التماسيح زى ما بيقولو
اميره وطى صوتك سندس جايا ناحيتنا
سندس اسمعو فيه تعليمات جديده مفيش اكل هيطلع غرفة الست سادين
هتنزل تاكل فى المطبخ معانا وتخدم نفسها بنفسها
من النهرده مش عايزه اشوف واحده منكم بتعملها قهوه او تحضرلها أكل
دى تعليمات شاهنده هانم إلى عايز يخصر لقمة عيشه يحاول يكسرها
هند بحزن بعد رحيل سندس والله حرام إلى بيحصل للست سادين ده
هى عملت ايه يعنى
بتعاملنا باحترام وتقدير ومغلطتش فى حاجه
اميره وهى بتفكر اسكتى دلوقتى يا هند خالص
________
سادين انتظرت الفطار يطلعلها فى غرفتها لكن الاكل اتأخر غيرت هدومها ونزلت تحت شاهنده كانت قاعده پتدخن سېجاره
سادين دخلت على المطبخ الخدم كانو قاعدين كلهم
سادين لهند من فضلك سادين طلعيلى الفطار فى غرفتى
شاهنده من الرواق مفيش حاجه هتطلع غرفتك المطبخ قدامك عايزه تاكلى اخدمى نفسك بنفسك
سادين بعد تفكير مطول مردتش على شاهنده دخلت المطبخ تحضر اكل خفيف
شاهنده من مكانها ايوه كده الخدم لازم يخدمو نفسهم بنفسهم لازم الإنسان مينساش أصله
انتى كان عندك خدامه فى بيت جدك
اى حد يقعد فى فيلتى لازم يكون تحت امرى
سادين بهدوء خدت أكلها وطلعت ناحية غرفتها
شاهنده يغيظ صړخت الخدم كلهم يحضرو هنا اى واحده هتخدم الزفت دى هتترفد فاهمين
اميره فى سرها هخدمها ڠصب عنك
سندس فاهمين يا هانم.
شاهنده كلمت رعد اسمع انا قررت سادين تشتغل مع الخدم
انت بتقول فيه اتفاق بينك وبينها
لكن الاتفاق مفيهش نعاملها ازاى
هتنزل تخدم زيهم فاهم
رعد بخنوع فاهم يا ماما
الجد ضرغام قاعد قدام البيت بشرود قسمات وجهه إلى اكله الزمن حزينه
مرآة ابنه قربت منه فيه ايه يا أبا شايفاك حزين النهرده
ضرغام بنبره تعيسه قلبى واكلنى