انت حياتي الفصل الاول بقلم ساره مجدي

اليه وكانت مليئه بالدموع وقالت 
هو من حقى 
طبعا ومفيش غيرك له الحق ده
ظلت تنظر اليه فى صمت ... تنهد بصوت عالى ثم قال
سهير كانت جارتنا من زمان ... وكانت ديما تقول انها بتحبنى وعايزانى اتجوزها .... لكن انا امها موافقه على المعلم صالح ... قولتلها انها زى اختى وبس خرجت من هنا مڼهاره من العياط ..وبعدها بكام يوم اتجوزت المعلم صالح .... والمعلم صالح ماټ من سنه كده ...وقالت 
ظلت رحاب صامته تستمع اليه ولم تنطق بحرف 
تنهد سلطان بصوت عالى وقال لها
احلفلك بايه انها مش فى دماغى .... ولا هتبقا ... انت مصدقانى يا رحاب

هزت رأسها بنعم ... وقالت 
ايوه مصدقاك .. وانت هتكدب عليا ليه ... انت راجل حر ... ولو فى بالك تتجوزها هتقول على طول مش كده 
ابتسم لها وفرح كثيرا بثقتها به 
وقال لها
وتحركت فى اتجاه الغرفه دخلتها واغلقت الباب خلفها
ظل سلطان على وقفته ينظر الى الباب المغلق باندهاش ولوى فمه بمتعاض وقال
بعد كل ده تصبح على خير .... وانت من اهله.
الفصل الثامن
فتح الباب پغضب واضح وكانت بطه هى من بالباب وشعرت پغضب اخيها الذى وادخلها پغضب واضح قائلا
انت ايه الى جابك دلوقتى
فى ايه يا سلطان هو انت مش عايزنى اجى ولا ايه 

لشغله 
يا خويا امه هتفطره ... هو فى ايه يا سلطان ... وفين رحاب 
قالت تلك الجمله وهى تتلفت حولها فى كل اتجاه وهو مازال ممسك بملابسها من خلف رأسها 
رفعت نظرها له قائله
هو انت يا اخويا 
تركها بقليل من العڼف فرجعت خطوه الى الخلف وعدلت ملابسها وقالت
مقولتليش فين رحاب 
فى المطبخ ... بس استنى هنا علشان فى ازاز فى الارض هدخل المه 
لا خليك يا خويا انا هدخل المه 
قالت ذلك وهى تتوجه الى المطبخ  قائلا لها من خلف اسنانه
قعدى هنا .... انا هلمها 
وتركها ودخل الى المطبخ سريعا
ظلت تنظر اليه فى تعجب ثم خلعت حجابها وجلست على الكرسى فى انتظار خروج رحاب من المطبخ

التى حلمت بان تكون بينهم .... والان ضاع كل شئ..... كل شئ وكانت امها تنظر اليها باندهاش فتكلمت امها بطيبه قائله
مالك با بنتى فى ايه... ايه الى معصبك كده
نظرت اليها سهير بشړ واقتربت منها وقالت صاړخه
انت السبب انتى الى جوزتينى لصالح .... انت الى ضيعتيه من ايدى ... ودلوقتى يقولى اتجوزت الى كان كاره الحريم الى مقبلش يتجوزنى انا ... الى كنت مجننه كل شباب الحته ..... اتجوز حته عيله .... حته بت ولا تسوى 
هو مين ده يا بنتى بس 
سلطان 
سلطان التهامى اتجوز 
ايوه اتجوز من غير فرح ولا زينه ... معرفش جابها منين ... لكن على مين مبقاش سهير شلبى لو خليته يتهنا بيها او تتهنا بيه ... هو ليا انا بس ... انا بس
الفصل التاسع
كانوا جميعا جالسون لتناول الإفطار ... نظر سلطان الى رحاب التى مازالت تشعر بالحرج ... سوف ېقتل بطه ويسلم نفسه الى الشرطه بنفس راضيه
تكلمت بطه كاسره ذلك الصمت قائله
الحمد لله انك متجرحتيش من الازاز 
نظرت لها رحاب وابتسمت وقالت 
الحمد لله .... سلطان مخلنيش الم الازاز متقلقيش
لم يعلق سلطان بحرف فنظرت اليه بطه قائله
مالك يا سلطان ساكت ليه
نظر اليها واجابها بستخفاف وقال
كفايه انت بتتكلمى 
ايه الحكايه يا سلطان مش طايقلى كلمه ليه من الصبح ...
وقف على قدميه وقال
ولا حاجه يا اختى انا داخل البس علشان اروح الورشه
ثم نظر الى رحاب قائلا
شوفى لو عايزه حاجه من السوق اكتبهالى علشان ابعتهالك مع الصبى 
اومئت بنعم وتحركت الى المطبخ سريعا
تحرك سلطان خطوتان ثم عاد مره اخرى ووقف امام بطه قائلا بجديه 
سهير جت هنا وقالت كلام فارغ ... انا فهمت رحاب كل حاجه ... بس عيزاك تخدى بالك ماشى 
ولو قابلتى سهير عقليها بدل ما عقلها انا بطرقيتى .
لوت فمها وهزت راسها بأسى وقالتى
سهير من زمان وهى بتحبك ... بس مش هسمحلها ټجرح رحاب متخفش 
ربت على كتفها وقال
عليكى نور الا رحاب ... هسبلك الحكايه دى .هروح البس انا
تشربى ايه يا بطه 
ولا حاجه يا رورو .. ده انا اكلت زى البقره فى النجيله